A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Pauca mutat vel plura sane; Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Ad eos igitur converte te, quaeso.

Tuum credibile? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. An potest cupiditas finiri? Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.
Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?
Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia.
Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines.
Videsne, ut haec concinant?

Quam ob rem etiam sessiones quaedam et flexi fractique
motus, quales protervorum hominum aut mollium esse solent,
contra naturam sunt, ut, etiamsi animi vitio id eveniat,
tamen in corpore immutari hominis natura videatur.

Dicimus aliquem hilare vivere;

Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Avaritiamne minuis? Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.

Quocirca intellegi necesse est in ipsis rebus, quae discuntur et cognoscuntur, invitamenta inesse, quibus ad discendum cognoscendumque moveamur.
Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Quid me istud rogas?: Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;
Bork: Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.

Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.